Jaśminowe wnętrza zespołu przedszkolno-szkolnego w Stabłowicach

Budowa Zespołu szkolno-przedszkolnego we wrocławskich Stabłowicach zakończyła się w 2017 roku. Projekt zdobył pierwszą nagrodę w konkursie architektonicznym i jest autorstwa dwóch młodych, lokalnych pracowni ch+ architekci oraz VROA architekci.

Opis projektu

To ogromny obiekt, ma ponad 13 tys. m2. Niezwykle trudno jest w takich warunkach zapewnić dzieciom kameralność, poczucie, że szkoła ich nie przytłacza, że się w niej nie gubią. Zwłaszcza, że do tutejszych placówek uczęszcza aż 1200 uczniów i 200 przedszkolaków. Na szczęście architekci mieli do dyspozycji dużą działkę po nieużytkach, mogli sobie pozwolić na stworzenie względnie niskiego budynku. Przedszkole jest parterowe, szkoła piętrowa. Trzy wielkie atria – zamknięte wewnętrzne dziedzińce – sprawiają, że dzienne światło wpada nie tylko do sal lekcyjnych ale też na korytarze. To, według założeń architektów, „zielone klasy” i przy dobrej pogodzie miejsce zabaw podczas przerw. Gdy pogoda jest gorsza, przez duże okna można gapić się na chmury, brzozy, okoliczne stawy – dzieci nie tracą kontaktu z otoczeniem, nie mają poczucia odizolowania w szkolnym boksie. Zamiast zamkniętych klatek schodowych – klaustrofobicznych, tak dobrze znanych ze standardowych szkół – architekci wprowadzili układ antresolowy: schody w dużej otwartej przestrzeni wznoszą się na piętro dając dzieciakom więcej powietrza, przestronności, wzajemną widoczność. Korytarze przedzielono przeszklonymi drzwiami, co pozwala w pewnym stopniu stłumić hałas na przerwach. Służą temu także okładziny z wełny drzewnej (choć architekci podkreślają, że mając do wybory doświetlenie i wyciszenie wnętrz, wybrali to pierwsze: beton i duże szklane powierzchnie nie są zbyt dźwiękochłonne). We wnętrzach pozostawiono odsłonięte elementy konstrukcji: betonowe belki i stropy, co ma walor edukacyjny. Ściany są białe, a raczej, jak to podkreślają projektanci: jaśminowe – to słowo klucz przekonało dyrekcję do rezygnacji z wielobarwnych, męczących dla oka, ale tak popularnych w polskich placówkach oświatowych płaszczyzn. To szkoła, w której jest miejsce na oddech.